Een dag in de Natuur: Wandelen naar de Uitkijktoren van Fochteloërveen.
Het is een vroege zaterdagochtend wanneer we besluiten om de natuur in te gaan. De bestemming: Fochteloërveen, een van de meest ongerepte hoogveengebieden van Nederland. Het plan is eenvoudig, maar veelbelovend: een wandeling door het bos, gevolgd door een klim naar de top van de iconische uitkijktoren.
We pakken onze spullen, stappen in de auto en beginnen onze reis naar de rand van Friesland.
Wandelen in Natuurgebied Fochteloërveen
Fochteloërveen ligt op de grens van de provincies Friesland en Drenthe in het noorden van Nederland. Het natuurgebied strekt zich uit over de gemeenten Ooststellingwerf in Friesland en Westerveld in Drenthe.
Het ligt ongeveer tussen de dorpen Veenhuizen (bekend van de voormalige gevangeniskolonie), Fochteloo en Ravenswoud. Het is een van de grootste nog overgebleven hoogveengebieden in Nederland en staat bekend om zijn uitgestrekte veenlandschappen, bijzondere flora en fauna, en iconische uitkijktoren.
Wat te doen op zaterdag
Na een rustige rit door het Friese landschap bereiken we de parkeerplaats bij Fochteloërveen. De lucht is fris en helder, met slechts een paar wolken aan de horizon. Het bos rondom ons is nog stil, op het zachte ruisen van de bladeren en het gezang van vroege vogels na.
We trekken onze wandelschoenen aan, checken of we alles bij ons hebben, en slaan het wandelpad in. Vanaf het begin is het duidelijk dat Fochteloërveen een bijzondere plek is.
Het pad slingert door een landschap dat zowel bosrijk als weids is. Aan weerszijden worden we omringd door eeuwenoude bomen die statig boven ons uittorenen. De geur van dennennaalden en vochtige aarde vervult de lucht. Onderweg passeren we kleine open plekken waar het zonlicht door de bladeren heen breekt, wat een magisch effect geeft.
Uitkijktoren Fochteloërveen
Na een tijdje wandelen verandert het landschap subtiel. Het bos maakt plaats voor meer open veengebieden, waar we ineens een wijd uitzicht hebben over het karakteristieke hoogveen.
Het pad wordt iets smaller en kronkelt zich een weg door deze ruigere omgeving. Het veen is bedekt met lage struiken, gras en her en der een eenzame boom. De uitkijktoren doemt in de verte op, een markant punt in het verder vlakke landschap.
Naarmate we dichterbij komen, begint de toren steeds indrukwekkender te lijken. Het is niet zomaar een uitkijkpunt; het is een bouwwerk dat uitnodigt tot verkenning.
De toren, met zijn stoere houten constructie, lijkt één te zijn met zijn omgeving. Hij staat stevig geworteld in het veen, als een wachttoren die over het hele gebied waakt.
De klim naar boven
We bereiken de voet van de toren en kijken omhoog. Het is een flink eind naar boven, maar de belofte van het uitzicht geeft ons de motivatie om de klim aan te gaan. Stap voor stap beklimmen we de trappen. Naarmate we hoger komen, wordt het landschap onder ons steeds weidser. De uitgestrektheid van Fochteloërveen ontvouwt zich met elke trede meer.
Boven aangekomen worden we beloond met een adembenemend panorama. Het voelt alsof we op het dak van de wereld staan. Voor ons strekt het veen zich uit, met zijn wisselende tinten groen en bruin, onderbroken door glinsterende waterplassen.
In de verte zien we de contouren van dorpjes en akkers, maar hier, op deze hoogte, is de menselijke invloed ver weg. Het enige geluid dat we horen is de wind die langs de toren suist en het geroep van vogels die zich boven het veen wagen.
Het uitzicht is werkelijk indrukwekkend. We zien hoe de wolken schaduwen werpen op het landschap beneden ons, en hoe de zon speelt met de kleuren van het veen. Dit is het soort plek waar je makkelijk de tijd vergeet. We blijven een tijdje staan, in stilte genietend van de natuur om ons heen.
Na een poosje beginnen we aan de afdaling. De tocht naar beneden gaat een stuk sneller, en voor we het weten staan we weer met beide voeten op de grond. We besluiten nog een korte wandeling door het gebied te maken voordat we terugkeren naar de parkeerplaats.
Het veen, met zijn uitgestrekte vlaktes en verstilde sfeer, voelt bijna tijdloos aan. We staan nog even stil bij een informatiebord dat ons meer vertelt over de flora en fauna van het gebied. Het blijkt dat Fochteloërveen een belangrijke habitat is voor veel zeldzame vogels en plantensoorten. Het besef dat we hier in zo’n uniek stuk natuur staan, maakt de ervaring des te waardevoller.
Als we uiteindelijk terugkeren naar de auto, voelen we ons voldaan, het was ene heerlijke wandeling! Op het bankje bij de parkeerplaats rusten we nog even uit. De wandeling naar de uitkijktoren van Fochteloërveen was een fysieke activiteit!
De combinatie van bos, veen en dat spectaculaire uitzicht vanaf de toren maakt deze plek tot een verborgen juweel in het noorden van Nederland.
We nemen ons voor om zeker nog eens terug te komen, want dit soort plekken verdienen het om meer dan eens bezocht te worden.
